Podcast test embedded

Fakefake..Er heerst de laatste jaren zo veel verwarring rond voeding, dat je er haast een eetstoornis van zou krijgen. Bijvoorbeeld de nieuwste aandoening orthorexia nervosa: zó graag gezond willen eten, dat het een dwangneurose wordt. Dat lijkt grappiger dan het is. Voedsel uit fabrieken wordt expres verslavend superlekker gemaakt met extra zout, suiker, vet en kunstmatige toevoegingen, waardoor het zo ongezond voor ons wordt dat we er ziek van worden. In Nederland komen er jaarlijks 1200 suikerziektepatiënten bij, en de Wereldgezondheidsorganisatie spreekt inmiddels van een mondiale epidemie van voedselgerelateerde welvaartsziekten.

Hoe komt het eigenlijk dat dieren in het wild kennelijk wèl precies weten wat ze moeten eten en hoe veel, en mensen niet? Waarom hebben zij nooit last van overgewicht of cholesterol? Wat kunnen we van de natuur leren als het om eten gaat?

Leren van wilde dieren

Helaas niet veel. Dieren zijn even opportunistisch als mensen en hebben net zo weinig zelfbeheersing. Haal een wild dier uit zijn natuurlijke omgeving, geef hem onbeperkt toegang tot smakelijk voedsel en hij zal zichzelf helemaal klem eten. Met alle gevolgen vandien voor zijn gezondheid en figuurtje. Dat dieren in de vrije natuur zo fit en in vorm blijven, komt vooral doordat ze al blij mogen zijn dat ze überhaupt het hele jaar door iets te eten kunnen vinden wat een beetje de moeite waard is.

De juiste balans vinden tussen voedsel opeten (energie innemen) en voedsel zoeken (energie verbruiken) luistert voor wilde dieren ontzettend nauw. Een beer die een plek vindt vol struiken met rijpe bosbessen eet in eerste instantie zoveel hij kan, maar er komt een punt waarop er nog maar zo weinig rijpe bosbessen over zijn, dat het hem te veel tijd en energie gaat kosten om die nog te verzamelen. Dan kan de beer beter tijdig verkassen en een nieuwe plek zoeken waar hij bessen in overvloed kan plukken, want anders wordt het niks met het opbouwen van zijn vetreserves voor de winter.